ประวัติวัดป่าเหมือด

วัดนี้เป็นวัดโบราณเก่าแก่ สร้างขึ้นมาเมื่อไร ใครเป็นผู้สร้างก็ไม่ปรากฏ เพราะวัดนี้เดิมตั้งอยู่บนฝั่งน้ำห้วยหาญและฝั่งแม่น้ำกูนที่ไหลมาต่อกันชาวบ้าน เรียกว่า "วัดหัวฝาย" ต่อมาได้ถูกน้ำเซาะฝั่งชาวบ้านจึงพากันย้ายวัดนี้ไปตั้งเป็น อารามชั่วคราวไว้ที่บ้านหัวน้ำ ใกล้กับฝั่งน้ำกันน้ำก็มาเซาะฝั่งอีก ชาวบ้านก็จึง ย้ายอารามนี้ไปตั้งเป็นชั่วคราวที่มาคอยติดกับบ้านหัวน้ำ ที่ตั้งอารามแห่งนี้ไม่เหมาะ สมกับการตั้งวัด ปี พ.ศ.๒๓๘๒ มีครูบาจิณา สิลสุทโธ นามสกุล จันพฤกษ์ พร้อมกับนายเจ้าหนานพรม ชราพก ได้นำราษฎรทำการถางป่าไม้เหมือด เพื่อทำ การสร้างวัด เพราะสถานที่นี้เป็นที่ราบรื่น อยู่ห่างจากบ้านพอสมควร จึงตั้งชื่อ วัดนี้ว่า "วัดป่าเหมือง" มาจนถึงปัจจุบัน สัญลักษณ์ที่โตมาจากวัดหัวฝายก็คือ พระพุทธรูปไม้หน้าตักกว้าง ๑๗ นิ้ว สูง ๑๔ นิ้ว สร้างมาพ.ศ.ไหนไม่ปรากฏ วัดร้างที่ถูกน้ำเซาะตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ของวัดป่าเหมือ ระยะทางระหว่างวัดร้าง กับ วัดที่ตั้งปัจจุบันนี้ ประมาณ ๗๐๐ เมตร และ นี้เป็นประวัติความเป็นมาของวัดป่าเหมือดโดยสังเขป

อ้างอิงที่เขียนไว้ที่วัด 1ที่เขียนไว้ที่วัด 2